Treści z podstawy programowej:
Wychowanie przez sztukę – muzyka: różne formy aktywności muzyczno – ruchowej (śpiew, gra, taniec)
- śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru chętnie uczestniczy w zbiorowym śpiewie w tańcach i muzykowaniu (8,1)
- Dostrzega zmiany charakteru muzyki, tempa (8,2)
- Wyraża muzykę różnymi środkami aktywności muzycznej – instrumentalnej (z użyciem niekonwencjonalnych przedmiotów) wokalnej i ruchowej.(8,3)
Scenariusz zajęć rytmicznych w przedszkolu dla dzieci 5,6 letnich
Temat: Smutne chmurki.
Cele ogólne:
– doskonalenie aparatu głosowego poprzez śpiew;
– rozwijanie inwencji twórczej;
– uwrażliwianie dzieci na zmiany dynamiczne;
-kształtowanie umiejętności związanych z pobudzaniem i hamowaniem ruchu;
– uwrażliwianie dzieci na brzmienie instrumentów perkusyjnych.
Cele operacyjne (dziecko):
– reaguje ruchem na zmianę dynamiki i tempa w muzyce;
– potrafi zilustrować dźwiękiem podany tekst
– potrafi poprawnie zaśpiewać piosenkę w grupie
Metoda: C. Orfa
Formy pracy: zbiorowa i indywidualna.
Środki dydaktyczne: keyboard, instrumenty perkusyjne, niekonwencjonalne źródła dźwięku, nuty piosenki pt.” Wiatr i chmurki” – Laury Osyczka.
Przebieg zajęć
- Powitanie dzieci -śpiewamy melodyczne zwroty.
Nauczyciel zapowiada deszczową pogodę.
- (muzyka grana na keyboard)
Marsz w rytmie ćwierćnut, bieg w rytmie ósemek z rękami podniesionymi do góry, realizacja ruchowa półnuty z taktowaniem(krok ze ugięciem kolan) oraz wznoszenie się i opadanie do muzyki wznoszącej się od najwyższego dźwięku do najniższego.
- Zabawa do piosenki „Wiatr i chmurki”.
Dzieci dobierają się po dwoje, z boku stoi chłopiec wybrany do roli wiatru. Nauczyciel gra i śpiewa piosenkę, dzieci krążą wolno w kółeczkach. Po zakończeniu piosenki wbiega „wiatr” i rozgania „chmurki”. Dzieci rozłączają ręce i uciekają przed ścigającym je chłopcem.
- Nauka piosenki z ruchem pt. „Wiatr i chmurki”.
Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym powtarzają echem za nauczycielem tekst piosenki wraz z kolejnymi ruchami:
Wstęp – miarowe kołysanie tułowia w prawo i w lewo.
Tam za lasem – płynne przeniesienie ręki w lewą stronę
tam za górką – płynne przeniesienie ręki w prawą stronę
wiatr dokuczał małym chmurkom – kręcenie „młynka” obiema rękami przed sobą
aż się chmurki rozpłakały – pocieranie oczu jak przy placzu
i deszcz padał przez dzień cały – pokazywanie pdającgo deszczu paluszkami w powietrzu
Zakończenie – stukanie paluszkami o podłogę.
- Nauka melodii piosenki
Dzieci powtarzają melodię na zasadzie echa, frazami muzycznymi. Na trzeciej frazie: wiatr dokuczał małym chmurkom – zastosowanie crescenda. Do końca piosenki: aż się chmurki rozpłakały i deszcz padał przez dzień cały śpiewamy piano. Kilkukrotne powtórzenie piosenki, połączenie śpiewu z gestami.
- Opowieści dźwiękowe. Wiersz J. Kulmowej „Deszczowa muzyka”
Nauczyciel rozdaje dzieciom bębenki, pałeczki, arkusze kartonu, zwinięte kule papieru, pręcik od trójkąta.
A -efekt „kapania” – jednostajne, wolne uderzanie pałeczkami w trzymany pionowo karton;
B – inny rodzaj „kapania” – nieco szybsze uderzanie palcami w bębenek;
C – inne „kapanie” – uderzanie pręcikiem trójkąta w gumową piłkę;
D – efekt „szumu” osiągnięty przez pocieranie podłogi papierową kulą.
Dzieci siedzą dookoła czytającego nauczyciela, który wskazuje dzieci akompaniujące. Przy powtórzeniu ilustracji muzycznej dzieci mogą improwizować bez prowadzenia nauczciela.
„Deszczowa muzyka”
- Kulmowa
Co to za dzwony?
A to w tej rynnie.
A to muzyka deszczowa płynie.
A to na dachach, jakby na bębnach,
Dudni, dudni ulewa wiosenna.
Tłucze o szyby wesołym deszczem,
bębni kroplami jeszcze i jeszcze.
I na listeczkach gra z całej duszy,
Aż rozkrzyczane słowiki głuszy.
Aż słowik szepcze do słowika:
– To ci muzyka!
Taka muzyka
to jest muzyka,
co?
- Nauczyciel żegna się z dziećmi śpiewając „Do widzenia dzieci” natomiast dzieci odpowiadają „Do widzenia Pani”
Autor: Beata Czarnik
Szkoła podstawowa w Grodzisku
