SCENARIUSZ ZAJĘĆ EDUKACYJNYCH
Temat: JESTEŚMY RÓŻNI, LECZ RÓWNIE WAŻNI.
Grupa: 6-latki
Czas trwania: ok. 30 min
Cele ogólne:
- Kształtowanie postaw akceptacji i tolerancji oraz poszanowania praw innych.
- Wdrażanie do wyrażania szacunku wobec innych osób.
- Kształtowanie poczucia własnej wartości jako osoby.
Cele szczegółowe (operacyjne):
- bierze udział w zabawach ruchowych i integracyjnych
- słucha opowiadania
- odpowiada na pytania nauczyciela, formułując zdania
- współdziała w grupie
- układa napis z rozsypanki literowej
- odczytuje napis
- podaje swoje skojarzenia ze słowem tolerancja
- ogląda zdjęcia różnych ludzi, dostrzegając ich charakterystyczne cechy
- opisuje wygląd swoich rówieśników
Metody pracy:
- słowne: rymowanka, opowiadanie, pogadanka
- oglądowe: zdjęcia ludzi
- czynne: zabawy integracyjne, zabawa ruchowa, układanie napisu z rozsypanki literowej
- aktywizujące: burza mózgów
- elementy czytania globalnego G. Domana
Formy pracy: zbiorowa, grupowa
Pomoce dydaktyczne:
- opowiadanie D. Niewoli „Chcę mieć przyjaciela”
- pacynki: miś i pajacyk
- płyta CD z muzyką lub tamburyn
- rozsypanka literowa (napis tolerancja) dla kilku grup
- piłeczka
- niebieski balonik dla każdego dziecka
Przebieg zajęć:
- „Przyjacielski krąg”- zabawa integracyjna.
Dzieci wspólnie z nauczycielem wypowiadają słowa rymowanki i naśladują wykonywane przez niego gesty:
Stoimy ramię przy ramieniu, Dzieci tworzą krąg, trzymają się za ręce,
Możemy być wielcy w okamgnieniu, unoszą złączone ręce, stoją na palcach,
Możemy być także mali, opuszczają ręce, przykucają,
Ale nigdy nie będziemy sami! Przekazują uścisk sąsiadowi.
- „Chcę mieć przyjaciela” – opowiadanie Doroty Niewoli z wykorzystaniem zabawek: pajaca i misia.
Treść opowiadania: Mam na imię Nosalek. Tak nazwały mnie przedszkolaki, bo mój ogromny czerwony i wesoły nochal sterczy tak jak u Pinokia. Jestem Pajacem i zajmuję miejsce na największej wersalce w przedszkolnym kąciku lalek. Obok mnie mieszka misio- Krzysio, który ma oczy z guzików – jedno zielone, a drugie granatowe. Powiem Wam w sekrecie, że Krzyś był kiedyś bardzo smutnym misiakiem. Siedział tak sobie na wersalce i siedział. I nikt nie chciał się z nim bawić. Dziewczynki tuliły lalki w pięknych sukienkach, woziły je wózkami na spacery i karmiły plastelinowymi ciasteczkami. Chłopcy byli zajęci budowaniem garażów i autostrad dla samochodów, a miś – siedział na tej swojej wersalce i wzdychał – Kiedy ktoś mnie przytuli?. Raz nawet odważył się i wyszeptał
– Basiu, zabierz mnie na spacerek. Ale dziewczynka albo nie usłyszała, albo nie miała ochoty spacerować.
– To przez te twoje śmieszne oczy – mówiły lalki – Jedno inne , drugie inne!
– Ale przecież serduszko mam takie samo jak wszystkie misie: pluszowe – szeptał Krzyś i wycierał smutne łezki, które kapały z guzikowych oczu. Nawet lalki nie chciały z nim rozmawiać.
Właśnie wtedy do przedszkolnej sali przyszedłem ja – Nosalek. Posadzono mnie obok misia- Krzysia, który uśmiechnął się do mnie i nieśmiało spytał –
– Będziemy przyjaciółmi?
– No pewno!- krzyknąłem uradowany, bo też bardzo chciałem mieć przyjaciela.
– Naprawdę? – pytał zdziwiony Krzyś- bo ja mam takie śmieszne oczy.
– A ja – mam duży nos – roześmiałem się.
Chwyciłem misia za pluszową łapkę. Mocno, ile tylko miałem siły.
- Rozmowa na temat treści utworu.
- a) Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela: Kim jest Nosalek? Kto mieszka obok pajacyka? Dlaczego miś był kiedyś smutny? Z jakiego powodu nikt nie lubił Krzysia? Kto został przyjacielem misia? Jak wygląda miś i pajacyk? Czy pajacykowi przeszkadzają śmieszne oczy misia? Czy Krzysiowi przeszkadza duży nos pajacyka? Czy pajacyk dobrze zrobił, że polubił misia? Czy wy czasami jesteście smutni? Czy dobrze jest mieć przyjaciela?
- Sformułowanie wniosku – Każdy z nas jest inny, ale wszyscy potrzebujemy przyjaciela.
4.”Szukam przyjaciela” – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się tak, jak podpowiada muzyka. Na przerwę w muzyce i hasło prowadzącego: „Szukam przyjaciela”- obejmują kolegę (za każdym razem innego). Wybrane dzieci mówią:”Znalazłem przyjaciela, który ma czerwone pantofle, który ma niebieskie oczy” itp.
- Układanie napisu z rozsypanki literowej – praca w grupach. Odczytywanie powstałego wyrazu – tolerancja.
- „Co to jest tolerancja?” – burza mózgów. Dzieci podają swoje skojarzenia.
- Oglądanie zdjęć ludzi o różnym kolorze skóry, o różnych cechach zewnętrznych, niepełnosprawnych. Rozmowa na temat różnic i podobieństw między ludźmi. Sformułowanie wniosku: Każdy jest wyjątkowy- wygląda inaczej.
- Ćwiczenie integrujące grupę
Dzieci siedzą w kręgu. Jedno z dzieci dostaje od nauczyciela piłeczkę. Prowadzący mówi do dziecka: „Jestem podobny do ciebie, bo …”. Dzieci podają sobie piłeczkę i mówią w czym są do siebie podobne.
- Podsumowując zajęcia nauczyciel wraz z pacynkami misia i pajacyka mówi dzieciom, ze podobieństwa i różnice łączą wszystkich ludzi. Każdy z nas jest inny, wyjątkowy i zasługuje na przyjaźń.
AUTOR: Magdalena Mielcarek-Olejnik
