# 12 FORUM czasem przemyśleń i refleksji

Długo zbierałam się do napisania tego artykułu. Naprawdę nie wiedziałam jak wyrazić słowami to czego doświadczyłam podczas #12 FORUM. Jedno jest pewne takie wydarzenie nie jedną z Nas – Nauczycielek – utwierdziło by w przekonaniu, że jesteśmy naprawdę wyjątkowe w tym co robimy… Przynajmniej ja się tak poczułam będąc właśnie tam, z tyloma innymi nauczycielkami, nauczycielami oraz dyrektorami z całej Polski, to aż miało się ochotę krzyczeć:

“Jestem nauczycielką przedszkola!

A ty jaką masz super moc?” 🙂

Naprawdę nie żałuję ani jednej chwili tam spędzonej, a powiem szczerze, że nie miałam w planach uczestniczyć w żadnych szkoleniach i spotkaniach związanych z naszą pracą. Jednak musiałam zmienić zdanie, po tym jak otrzymałam zaproszenie na #12 FORUM od Pana Roberta Halika. Właśnie dzięki niemu miałam szansę być na ostatnim, piątkowym dniu tego wydarzenia.

Nie tylko ja otrzymałam takie zaproszenie. Wraz ze mną pojawiły się również dziewczyny, które prowadzą równie ciekawe blogi. Mam tu na myśli: Boberkowy World, Pani Monia, Małe – Duże, Wierszowanki Przedszkolanki oraz Aga i dzieciaki. Jeżeli jeszcze nie mieliście okazji odwiedzić tych blogów to ja Was szczerze zachęcam, bo naprawdę warto.

Podczas całego spotkania miałam okazję brać udział w wykładach oraz warsztatach. Na szczególną uwagę zasługiwało na pewno wystąpienie Pani Agnieszki Czeglik, która poruszyła wiele ważnych dla mnie tematów. Dotyczyły one między innymi szacunku do rodziców oraz współpracowników. Jednak najbardziej poruszyło mnie, gdy Pani Agnieszka zwróciła uwagę na coraz bardziej powszechny problem, który pojawia się na portalach internetowych. Mowa oczywiście o zjawisku hejtu, a za przykład posłużyła opublikowana, wielce rażąca wypowiedź jednej z Pań. W dzisiejszych czasach, gdzie na każdym kroku widać jak krytykuje się nasz zawód, same sobie wyrabiamy złą opinię wypowiadając się w taki sposób na temat rodziców, ale i nie tylko… Nie wiem czy zauważyłyście, ale bardzo często krytykujemy same siebie. Czasami strach prosić o pomoc, podpowiedź, a biorąc pod uwagę cel zakładania “fejsbukowych” grup powinnyśmy się wspierać, a nie jak to czasami bywa, w bardzo okrutny sposób krytykować. Dlatego uważam, że wypowiedź Pani Agnieszki powinna wysłuchać naprawdę niejedna nauczycielka. Przy tej okazji chciałabym powiedzieć, że to właśnie my nauczycielki powinnyśmy sobie pomagać.

Równie ważne było dla mnie wystąpienie Pani Ani, dotyczące nauczania dzieci języka angielskiego w przedszkolu. Sama jakiś czas temu rozpoczęłam przygodę z angielskim, więc jej wskazówki na pewno przydadzą mi się w przyszłości.

Mieszane uczucia wzbudziło we mnie wystąpienie trzech Panów (Piotr Cieszewski, Bernard Fruga i Jarosław Polak). Jak wynikało z programu Panowie mieli poruszyć temat dotyczący relacji, które mają znaczenie zarówno dla każdego z nas jak i nas – nauczycieli przedszkola. Przyznam szczerze, że pierwsza część wystąpienia była dla mnie niezrozumiała. Dlaczego? Otóż siedzi sobie trzech Panów – Tatusiów i dyskutuje między sobą. Powiem szczerze, że nie mogłam sobie tego poukładać, a w głowie zadawałam sobie pytanie “O czym oni tak naprawdę mówią?”. Jednak przyszedł moment, kiedy każdy z nich występował osobno. Podczas tych wystąpień każdy w inny sposób przedstawiał przewodni temat relacji. Dopiero wtedy, kiedy to opowiadali o swoich przeżyciach jako ojcowie, zwykli ludzie, którzy dokonywali niezwykłych rzeczy zwracając przy tym uwagę na naszą pracę to całość nabrała dla mnie sensu i znaczenia za co im serdecznie dziękuję.

Chciałam również zwrócić uwagę, że FORUM to nie tylko wystąpienia specjalistów, pasjonatów to również ku mojemu miłemu zaskoczeniu występ dzieci. Mam tu oczywiście na myśli wystąpienie Jacka Tarczyńskiego oraz dzieci z przedszkola. Byłam pod wielkim wrażeniem profesjonalizmu oraz podejścia do dzieci Pana Jacka, który zabrał przedszkolaków w “Muzyczne podróże Zebrusia”. Może nie było by w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że tych dzieci wcześniej nie znał, a zabawy, które przeprowadził przebiegały w taki sposób, jakby to była grupa, którą prowadzi od maluszków. Naprawdę wielkie brawa dla Pana Panie Jacku oraz dla dzieci, które bez żadnej tremy, przy tak wielkiej publiczności, tak chętnie współpracowały.

Podczas FORUM jest także czas na tańce, hulańce, swawole… czyli warsztaty taneczne Michała Symonowicza oraz Moniki Kluzy. Był to czas kiedy mieliśmy okazję naprawdę się wyszaleć. Powiem wam, że sama chciałabym mieć tyle energii co miała w sobie Pani Monika. Jedno jest pewne, gdy po urlopie macierzyńskim wrócę do pracy, muszę wybrać się na warsztaty prowadzone przez Monikę i jej koleżanki. Po tym co widziałam na FORUM naprawdę warto!

Cały czas pisałam o swoich przemyśleniach z FORUM jako nauczycielka. Jednak na to wydarzenie nie zostałam zaproszona dlatego, że jestem nauczycielką, ale dlatego, że prowadzę bloga. Cóż na początek chciałabym zaznaczyć, że do prowadzenia bloga namówił mnie jakieś 5 miesięcy temu mąż, który docenia moją prace i zaangażowanie z jakim podchodzę do tworzenia różnych projektów, przy których czasami mi pomagał. Powiem, wam nie spodziewałam się, że takim zainteresowaniem będzie się cieszyło to co robię. Również nie myślałam, że wśród tylu blogów, które istnieją w wirtualnym świecie właśnie na mój blog zwróci uwagę Roberta Halik 🙂 Więc czym dla mnie jako blogerki było to spotkanie? Była to na pewno okazja do poznania innych blogerek, które tak jak ja dzielą się swoją pasją i zamiłowaniem do pracy. Był to również czas gdzie spotkałam się z pewną Panią, z którą jak się okazało mailowałam. Nawet bym o tym nie wiedziała, gdyby Pani Ania nie podeszła do mnie i spytała o to jak dokładnie wykonuje literki, które zamieszczam na blogu. Było to naprawdę miłe. Kto by pomyślał, że własnie tu w Wieliczce, spotkam się z kimś, kto korzysta z tego co robię 🙂

Zaraz po oficjalnym, bardzo wzruszającym zakończeniu nastąpił czas kiedy to Pan Robert żegnał każdą z nas z osobna ściskając nam dłoń… wręczył nam wtedy upominek, a w nim karteczka, którą osobiście podpisał. Niby nic pomyślicie, ale dla mnie to bardzo wiele. Na jednej ze stron było takie zdanie:

“Krytykę przyjmuj ze spokojem i nie pozwól, by odebrała Ci pewność siebie”

i tego życzę każdemu z Was… Zawsze pamiętajmy o tym, że to kim jesteśmy, to co robimy jest naprawdę wartościowe, a nie popełnia tylko ten błędów, kto nic nie robi.